prelekcje podróżnicze
BYĆ DZIECKIEM… aby utrzymać radość i szczerość mimo upływających lat
W moich podróżach są bardzo ważne, choć mali to jednak stają się często wielkimi bohaterami. One zatrzymują mój wzrok, moje myśli. Kiedy patrzę w ich oczy, uderza mnie ich niewinność. One nie potrafią kłamać, nie zakładają maski. Nie udają. Mają swą autentyczność. Z nimi sprawa jest prosta, będą na tak lub nie. One czują, kto […]
Wernisaż to wyjątkowe święto dla każdego fotografa, który pragnie podzielić się swoim postrzeganiem świata, zatrzymanym w swoich kadrach. Niewątpliwie takie uroczyste otwarcie, tuż przed oficjalnym rozpoczęciem wystawy, która stanie się dostępna dla publiczności, podnosi rangę takiemu wydarzeniu. Wernisaż jest też dobrą okazją do spotkania najbliższych, przyjaciół i znajomych twórcy. To również dobry moment dla osób […]
Varanasi jest stanem umysłu! Po pierwszych minutach zetknięcia się z tym miastem, ta sekwencja nasunęła się z automatu. Chociaż w rzeczy samej umysł nie daje sobie rady w tym miejscu. Mam wrażenie, jakby nie przyswajał tego na co patrzy. Widzi, ale przechodzi obłąkany między nimi, pomiędzy tym wszystkim, a wszystko przesuwa się jak klatka po klatce […]
II Opolski Festiwal Podróżniczy mamy już za sobą. To było dla mnie tygodniowe oderwanie się od codzienności. Obserwując też innych, mam wrażenie, że podzieliliby moje odczucia. Tym razem cały świat był w jednym mieście, w naszym Opolu, a w różnych miejscach rozlokowane były nasze ambasady. Na bazie doświadczeń, choć małych, wiemy, że jedno miejsce w mieście to już za mało, aby w siedem dni pokazać i powiedzieć tak dużo, jak tylko to możliwe. Zrobiliśmy to! Czas na spokojnie popatrzeć na to, co było i jak było.
Prelekcja podróżnicza to dla mnie pewna forma przedłużenia podróży po kraju, o którym opowiadam. Szczególnie kiedy dotyczy ostatniego wyjazdu. Przecież dopiero co wróciłem do domu i rozpakowałem plecak, a mentalnie nadal jestem tam. Żyję wspomnieniami, które pobudzane są przez prezentowane fotografie, opowiadane przygody, wrażenia i doświadczenia. To wszystko wystarczy, aby poczuć, że podróż jeszcze się nie skończyła. Jak dodam do tego dzielenie się pamiątkami, smakiem i zapachem to powstaje uczucie, że jeszcze daleka droga do domu. Czuję energię, podróż wciąż trwa, jakby to było: " The NeverEnding Story" Jednak jesteśmy w domu, tuż przed prelekcją w Opolu. Na szczęście wracam mentalnie do Gambii, do kraju po którym podróżowałem razem z Dorotą.
